~Group FB Coretan Hati Ke Jemari (Fatrim Syah)~~

Tuesday 15 January 2013

Mini Novella Online : AKU SUKA DIA (BAB 6)


                                                           BAB 6
BOB selamat hari tu sebab Amani tiada di rumah, khabarnya ibu angkatnya sakit. Maka hampir seminggu juga Amani mungkin tiada di kampung dan itu menandakan selamat jugalah Bob untuk seminggu daripada menunaikan syarat aku. Aish! Takpe Bob takpe, ada ubi ada batas, lain hari pasti balas. Malam tu kami lepak rumah aku, biasanya di kampung, meriahnya raya selama 7 hari. Oleh sebab hari itu hari yang ke-6, maka masih ramai lagi tetamu yang bertandang terutamanya budak-budak. Itupun muka budak-budak sama, tak Budin mesti Siti, takpun Awang budak yang baru bersunat tu punya geng, kadang-kadang geng budak kampung sebelah, selalunya tu motifnya sama je, nak kumpul duit rayalah. Takpelah kan setahun sekali, bila lagi nak happy-happy, hulur-hulur aje yang mampu.
“Lan, kau balik KL bila?” tanya Joe tetiba.
“Esok... apa boleh buat, mana boleh cuti lama. Ni pun aku ambil cuti tahunan ni nak balik. Kalau tak, 5 hari aje cuti aku. Kau?” tanya aku balik.
“Esok gak.”
“Kau Bob balik bila?” tanya aku.
“Ntah...” jawab Bob acuh tak acuh, entah ke manalah fikiran si Bob melayang-layang tu, teringat kat si Amani buah hati penerang jantung dialah tu.
“Bob, kau ni apasal? Lembik semacam je, kalau nak kata tak makan, kaulah yang paling kuat makan antara kita ni. Pagi tadi, kau juga yang habiskan rendang mak Lan kan,” tegur Joe sengaja ingin tahu.
“Tak adalah, aku nak nikmati hari-hari terakhir di kampung la ni. Ni aku nak tanya korang, apakata kita tinggal satu rumah kat KL tu? Nak tak?” Bob tetiba memberi cadangan.
Okey kejap. Aku nak buat calculate jap. Sewa rumah 700, air api cincai 150, line broadband 150, semua sekali 1000. Gaji aku tinggal 2k saja sebab nak bayar semua tu. Wah, cadangan baik juga si Bob ni. Kalau ada Bob dekat rumah aku, semua bayar half, so, dia 500, aku 500, lagi bagus ada Joe, hidup di bandar ni semuanya duit dan duit kot.
“Aku setuju, tapi korang kenalah masuk rumah aku,” cepat aku memberi cadangan. Iyalah, kami mesti nak pilih salah satu rumah antara kami bertiga kan.
“Aku bukan tak nak, tapi rumah tu aku yang beli. Macam sayang pula nak tinggal tempat lain,” aju Joe.
Kami berdua maklum, apartment tempat Joe tinggal tu memang rumah dia. Iyalah, gaji dia sebulan nak 7-8k, memang lebih dari mampu nak beli rumah. Itupun gaji dia setahun lalu, aku agak sebab dia naik pangkat hari tu, mesti dah naik 2, 3 k jugak tu.
“Ha, takpun korang berdua tinggal rumah aku. Tak payah bayar sewa apa semua. Okey?” tanya Joe pada kami.
Aku pandang Bob, segera Bob faham geleng kepala. Bukan kami tak nak, cuma memang tak suka jenis-jenis menumpang free ni. Takpelah kot kalau aku dan Bob je yang satu rumah dan Joe lain-lain.
“Takpelah Joe, bukan tak nak. Tapi apartment kau tu jauhlah. Aku dengan Bob tinggal berdua aje. Nanti senang kami singgah-singgahlah rumah kau macam selalu.” Aku cuba cakap sehabis-habis baik aku, iyalah takut pulak karang Joe terasa hati. Macam yang aku selalu cakap, lelaki yang usianya sudah melepas 30, hatinya lain macam sikit.. opss!
“Its okey, aku faham.”
Lega rasanya dengar Joe cakap macam tu.
“Joe, dengan muka kau yang boleh tahan ni, takkan takde yang terpaut?” tanya Bob tiba-tiba.
“Entah, jangan-jangan kau ni... suka.. le.. tak?” aku sampung tapi malas sambung.
Iyalah, biasanya, hanya kami berdua ni yang sibuk pasal perempuan dan cari jodoh. Joe pula selalu atas pagar, dia main iya-iya je, samada sudah berkahwin, sengaja buat tak kisah ataupun... ataupun dia ni 2 alam! Ish! Mintak simpang! Tak mungkinlah.. tak baik aku fikir macam tu dalam hati. Please jauh!
“Ada ke patut kau tuduh aku macam tu? Nasib baiklah aku dalam mood baik ni. Jadi, selama ni korang ingat aku ni gay ke? Sampai hati, aku sentap tahap nak belasah korang ni..” marah Joe.
“Ala Joe. Aku saja je. Kau tu buat aku confuse, kau jangan marah ya. Hari raya ni, tak baik marah-marah..” pujuk aku.
“Ya, dimaafkan. Tapi lagi sekali cakap macam tu, aku tak nak tegur kau orang berdua.”
“Jadi, takkan kau takde calon kot? Mustahil lah kan takde..” usik Bob.
“Bukannya takde, dalam pencarian lagi. Ada tu ada yang okey, tapi tak memenuhi kriteria.”
“Amboi Joe, ada kriteria lagi. Ni mesti taste kau tinggi sangat ni. Almaklumlah.. bakal suami gajinya pun boleh tahan..” sindir aku.
“Tak adalah, aku adalah suka dengan seseorang ni, tapi malulah nak cakap...” Joe segan-segan.
“Kau dengan aku ni rupanya 2 kali 5 je, aku ingat aku je yang fail bab-bab ni. Rupanya kau pun sama...” aku pandang Joe sambil geleng kepala perlahan.
“Apa boleh buat.. dah nasib kita ni kawan. Perangai sama aje. Agak-agaknya kena mandi bunga ni..” cadang Joe.
“Ha, kita tak beraya lagi dekat rumah Pak Mat bomoh tu, manalah tau boleh tanya apa dia boleh bantu kita,” cadang Bob.
“Hish! Tak payahlah. Kita buat solat hajat sudah. Khurafat tahu, 40 hari doa kita tak diterima....” aku tegah awal-awal, dulu ada juga rasa macam tu, tapi sejak aku berada di kampung mengaji dan ikut terawih, ada pula rasa keinsafan tu, iyalah.. baru lepas Ramadhan kot. Takkanlah rasa nur tu takde kan. Insya ALLAH.
“Alhamdulillah. Ya Ustaz Lan, kami faham.. faham sangat. Hihi..” Bob ketawa ala-ala macam nak menyindir pun ada.
“Apalah yang diborakkan tengah-tengah malam ni? Dari dapur ayah dengar... nak kahwin ke? Siapa nak kahwin?” tanya ayah.
Amboi ayah.. sensitif tau bab-bab tu. Sengaja je ayah pandang aku, iyalah, selaku anak sulung, sepatutnya aku dah mendirikan rumahtangga, ni akulah yang paling last, adik-adik aku semua dah selesai..
“Takdelah ayah. Saja borak-borak kosong..” jawab aku.
“Ermm.. baru ayah nak makan nasi minyak. Melepas..” sindir ayah.
Bob dan Joe senyum-senyum pandang aku. Amboi, memang nak kena seligi-seligi tul dorang dua ekor ni. Kalaulah bukan kawan, dah lama aku ikat dekat pokok rambutan sana bagi kerangga gigit. Padan muka!
“Ayah masuk dululah, pakcik masuk dululah.. dah lewat malam ni. Assalamualaikum..” ayah meminta diri.
“Waalaikumsalam,” jawab kami bertiga serentak, selaku JKKKK kampung, ayah memang sentiasa sibuk, mana tidaknya masa hari raya nilah nak buat kenduri, dekat situlah nak kahwin mahwin, dekat situlah nak cukur jambul dan lain-lainnya, manalah tenaga ayah aku tu tak penat. Pernah mak suarakan agar ayah letak jawatan, tapi dia sendiri tak mau sebab dia suka kerja tu.
“Lan, kami nak tidur sini boleh?” tanya Bob yang baring di sofa sebelah aku.
“Haahlah Lan, dah lama kami tak meniduri kau..” sampuk Joe, amboi ayat dia macam nak bagi makan penumbuk je.
“Iyalah.. ish korang ni, muka tak malu, menumpang tidur rumah orang,” sengaja aku marah.
“Along, apa marah-marah ni? Tak bagi Joe dengan Bob tidur sini ke?” tanya mak yang tetiba masuk ke ruang tamu sambil membawa racun nyamuk.
“Haah cikgu, dia siap nak halau kami balik cikgu,” adu Joe pada mama aku.
Amboi Joe, aku tahulah kau tu murid kesayangan mak aku samdol! Kang aku halau bebetul kang baru tau.
“Kalau dia halau, biar cikgu halau dia,” balas mak aku dan terus berlalu.
Joe dan Bob ketawa mengekeh-ngekeh. Aish! Aku yang kena. Terus aku tumbuk bahu Joe sekali, rasakan penangan aku.
“Sakitlah Lan.. kau ni..” marah Joe.
“Tadi pandai cakap dengan mak aku macam tu kan, amik kau,” aku jeling dia.
Memandangkan filem yang ditayangkan malam tu dah 10 kali kami tengok dekat pawagam, makanya tutup tv dan terus masuk bilik. Mangkuk dua ekor tu pun masuk bilik juga, menyempit kat katil kecik aku tuh.
“Tidurlah kat bawah, korang ni..” marah aku.
“Ish! Dulu muat je kita bertiga dekat katil ni, kaulah ni Bob makan banyak sangat,” sindir Joe.
“Ceh! Aku pula yang kena! Kita semua dah besar lah.. jangan nak feeling muda sangatlah..” marah Bob.
Memandangkan mangkuk dua ekor tu tak bawa apa-apa pun waima seluar kecik mereka. Maka, kami bertiga berkongsi satu selimut. Maka mulalah adegan tarik-tarik, kalau kecik dulu bolehlah muat, ni dah besar panjang berbulu, eh! Typo! Manalah nak muat kan...
“Korang tahu tak, aku rasa macam dejavu pulak. Dulu kita selalu macam ni kan?” aku membuka cerita.
“Iyalah, aku takut nak balik rumah lepas tuisyen dengan mak kau. Aku minta tidur rumah kau masa tu. Nasib baik mak kau bagi.” Joe juga mengingati kenangan kami.
“Lagipun mak kau baik, semua subjek dia ajar, percuma pula tu. Kalau korang nak tahu, aku ada juga cita-cita nak jadi cikgu, tapi tulah.. dah besar jadi ke lain pula..” Bob menyampuk.
“Ala, apa-apa kerja pun berkat asalkan kita ikhlas.” Aku senyum sendiri.
“Aku respectlah mak kau tu, sampai sekarang still jadi cikgu kan. Kaulah ni Lan, dulu kena suruh masuk maktab kau sembunyi rumah aku kan tak nak perhi interview.” Joe mengingatkan aku kenangan beberapa tahun dulu.. bukan beberapa tahun, 10 tahun yang lalu tu.
Masa tu mak isikan maktab lepas habis STPM. Aku masa tu dah berminat dengan bidang lain, tapi takdir Allah, aku dapat interview maktab tu. Tapi aku tak pergi, aku buat-buat lari rumah. Berbirat juga kaki ni kena pukul dengan tali pinggang ayah, tapi mak dan ayah sedar akhirnya, tak guna memaksa dan akhirnya aku teruskan dengan bidang yang aku minat tu. Ada juga rasa bersalah aku sehingga kini, tapi apa boleh buat, masa tak dapat diundur kembali kan.
“Itu kenangan dulu Joe, tak payahlah nak ingat lagi. Kalau ingatpun buat aku sedih pula.”
“Kau sedih apa pasal. Kau ni, tak faham aku,” balas Joe.
“Haahlah, aku ingat masa tu ada antara kita bertiga ni akan jadi cikgu, rupanya kau minat benda lain, Bob pun minta benda lain..” jawab aku.
“Takpelah Lan, dah takdir. Ada sebab tuhan letakkan kita dalam posisi sekarang ni.” Joe dah macam ustaz tetiba.
Buk!
Kami bertiga dengar ada batu kena humban dekat tingkap.
Awu.. awu..
Kedengaran lagi bunyi anjing melolong.
“Lan, aku ke tengah lah ya,” pinta Joe takut.
“Aku pun nak ke tengahlah..” Bob juga minta posisi aku.
Dah macam rebut-rebut tempat pula dengan aku jadi mangsa. Bila dah tak tahan, terus aku bingkas.
“Ha, kau orang tidurlah berdua kat katil tu, biar aku tidur kat luar, kan ke adil. Rimas tul aku.”
“Ala Lan.. kami saja je tu.” Joe pujuk aku, tahu takut... desis aku dalam hati.
Awu.. awu...
Aku rasa bunyi lolongan anjing tu makin kuat, terus aku lompat atas katil. Dah macam budak kecik pula, selimut dah naik sampai ke kepala.
“Eh! Apa yang bau semacam ni?” tanya Joe tetiba.
Aku pun rasa ada bau yang kurang menyenangkan tika itu. Bau itu sangat kukenal tetapi empunyanya tidak dikenal.
“Ni mesti kau kan Bob? Asal kau kentut hah? Samdol tul, aku seligi juga budak ni kang...” marah aku.
“Ala.. aku makan banyak tadi.. sorry korang..”
Aku dan Joe bangun dari katil dan bukak tingkap untuk hilangkan bau. Kurang asam punya Bob! Nasib baiklah pewangi febreze tu ada lagi.. Bob pula steady aje kat katil sengih-sengih, geram aje tengok. Rasa nak humban febreze ke muka dia.
“Kalau kau macam ni, baik aku ambil si Amani tu.” Aku sengaja gugah hati dia.
“Ala, tak kisah pun..” Bob jawab acuh tak acuh.
“Baik, esok juga aku suh mak aku pinang dia,” tegas aku.
“Eh Lan, kau jangan nak potong jalan pula..” Bob marahkan aku.
“Tahu takut...” sindir aku sambil ambil angin yang keluar dari tingkap.
“Eh Lan, apa benda kat jalan tu?” tanya Joe pada aku.
“Mana?” tanya aku.
“Tu...”
“Eh! Tu kan..”
Pap! Terus aku tutup tingkap rapat-rapat. Malam tu juga kami terus senyap.
“Korang nampak apa tadi?” tanya Bob tetiba.
“Esok jelah,” jawab aku.
Sebenarnya aku tak nampak apa-apapun, dan aku tak pasti apa yang Joe nampak. Aku saja buat macam tu supaya kami terus tidur. Korang kan tahu, kalau tidur dengan kawan-kawan ni, sah-sah sampai ke pagi tak habis cerita. Tricklah tu.. esok, pandai-pandailah aku taram cerita karut marut aku tu ngan dorang, huhu..

Bersambung...

 NOTE : E-NOVEL INI TELAH BERPINDAH KE LAMAN NOVEL MELAYU KREATIF DENGAN TAJUK BARU 'GILA! AKU SUKA DIA?' . BOLEH KLIK LINK INI UNTUK MENGIKUTI ----> http://novelmelayukreatif.com/index.php/karya-kreatif/novel/tema-cinta-komedi/item/212-gila-aku-suka-dia

5 comments:

Syah Shah said...

Hahahahah ayat Joe tu memang mintak penumbuk betul. kah kah kah kah

kakakakak nampak apa tuu?? harap je memasing pegi gym tapi hati kecik... wakakakakakak :P :P

Fatrim Syah said...

Terima kasih Syah Shah singgah dan komen.

Tak nampak apa2pun. Saja je. Joe nak takutkan Lan dan Bob. Lan pula saja buat2 takut dan nampak supaya dapat tidur tanpa mereka bercerita hingga ke pagi, ekekeke... :D

Syah Shah said...

ok, kenapa aku rasa macam aku baca tak habis sampai nak kena tanya lagi pulak? Ampuuunnnn~~ hahahahahah

Mr Hijack said...

hahahhaha.... memang betol2 menjatuhkan saham lorhh Syah... tapi apapun... start epi 1 aku baca... sampai lah sekarang... tak tahan nak gelak... hik3

Fatrim Syah said...

Abah Encik Syah Shah ~ Memang nak kena ligan abah ni!!

Risha Amani ~ Terima kasih, memang motif ASD ni nak gelak aje. Kalau MKM tu, feeling-feeling cket.. ekekke.. ^__^